The Why Not Gallery presents Gvantsa Jishkariani’s solo show ‘𝓘 𝓗𝓪𝓽𝓮 𝓟𝓸𝓮𝓽𝓻𝔂, 𝓸𝓻 𝓗𝓸𝔀 𝓣𝓸 𝓑𝓮 𝓗𝓪𝓹𝓹𝔂’.
13 October - 10 December 2023

With the intensity characteristic to the artist, the exhibition turns into a total installation, where the viewer gets lost in the whirlwinds of information flows and visual stimulation.

The main source of inspiration for the artist is her immediate environment, the socio-political situation that forms the reality around - a busy, DIY chaos, at times toxic, uneven, disordered, all-engulfing tsunami that one tries to survive in vain. Although this dichotomy between the collective and the individual, between the normative and the non-standard, is a subject of constant research and inspiration for the artist, it has never before been illustrated with such intensity in her work. The chaos in the exhibition space is superimposed with gentle, aesthetic works filled with special sensitivity. Beautiful giant mosaic flowers grow out of now trash newsreels; timeless, sublime landscapes offer a refuge; bold paintings drawn with free brushstroke promise a different reality.

The presented exhibition is a kind of an attempt in escapism - a position saturated with humour so characteristic to the artist - a kind of survival guide.

‘And I do hate poetry but hey, what is the world without it?
Gothic poetry.
Post-poetry poetry
New era poetry,
Heavy metal opera poetry.
Streets poetry
Pathetic poetry
Wanna be poetry
Lies poetry
Politics poetry
Trash poetry
Poetry is the strawberry house, is the tv always on, is the swamp waters with pretty fountains, flowers as stones and cats as flowers.
Have been
Have seen
Have experienced
Have heard
Have sung
Have never written.’

Sound Composed and arranged by Aghnie.
The exhibition is supported by Tbilisi Photo Festival and Prince Claus Foundation.

Photos: Sera Dzneladze

The Why Not Gallery წარმოგიდგენთ ხელოვან გვანცა ჯიშკარიანის სოლო გამოფენა ‘𝓘 𝓗𝓪𝓽𝓮 𝓟𝓸𝓮𝓽𝓻𝔂, 𝓸𝓻 𝓗𝓸𝔀 𝓣𝓸 𝓑𝓮 𝓗𝓪𝓹𝓹𝔂’.
13 ოქტომბერი - 10 დეკემბერი 2023

წარმოდგენილი გამოფენა ხელოვანისთვის დამახასიათებელი ინტენსივობით ტოტალურ ინსტალაციად გადაიქცევა, სადაც დამთვალიერებელი ინფორმაციული ნაკადებისა და ვიზუალური სტიმულაციის მორევებში იკარგება.

ხელოვანის მთავარი შთაგონების წყარო მისი უშუალო გარემოა, ის სოციო-პოლიტიკური ვითარება, რაც დღევანდელობას აფორმირებს - დატვირთული, ხელით შეკოწიწებული, ქაოტური, დროდადრო ტოქსიკური, არათანაბარი, მოუწესრიგებელი, ყოვლისმომცველი ცუნამი, რომელშიც ინდივიდი სულის მოთქმას უშედეგოდ ცდილობს. მიუხედავად იმისა, რომ ეს დიქოტომია კოლექტიურსა და ინდივიდუალურს შორის, ნორმირებულსა და არასტანდარტულს შორის, ხელოვანისთვის მუდმივი კვლევისა და ინსპირაციის საგანია, არასოდეს აქამდე ასეთი სიმძაფრით არ ყოფილა ილუსტრირებული.
ქაოსს, რომელსაც ხელოვანი საგამოფენო სივრცეში აწყობს იგი უპირისპირებს მეტად ნაზ, ესთეტიურ და სენსიტიური მგრძნობელობით გაჯერებულ ნამუშევრებს. ულამაზესი გიგანტური მოზაიკის ყვავილები ამოიზრდება მაკულატურად ქცეული ახალი ამბების ქრონიკიდან, მარადიული, სულისშემძვრელი პეიზაჟები თავშესაფარს გვთავაზობს; თამამი, მარტივი მონასმით დახატული ფერწერული ტილოები სხვა რეალობას გვპირდება.

წარმოდგენილი გამოფენა ხელოვანის ერთგვარი გავარჯიშებაა ესკაპიზმში - ხელოვანისთვის დამახასიათებელი იუმორით გაჯერებული პოზიცია - ერთგვარი გზამკვლევი გადარჩენისთვის.

And I do hate poetry but hey, what is the world without it?
Gothic poetry.
Post-poetry poetry
New era poetry,
Heavy metal opera poetry.
Streets poetry
Pathetic poetry
Wanna be poetry
Lies poetry
Politics poetry
Trash poetry

მუსიკა არანჟირებული და კომპოზირებულია Aghnie- ს მიერ

გამოფენის მხარდამჭერია პრინც კლაუსის ფონდი და თბილისის ფოტო ფესტივალი

ფოტოები: სერა ძნელაძე