A Tree.ხე

at A01 Gallery, Naples, Italy
20.12.2018 - 20.03.2019

ხშირად მეფიქრება იმ ბუზზე, ერთხელ თვითმფრინავში რომ შემოფრინდა და ბოლომდე იმგზავრა.

ბუზების გრძნობებზე დიდად ინფორმირებული არ ვარ, არ ვიცი, კულტურული/ ესთეტიკური ან კლიმატური 

შოკი თუ ემართებათ, მაგრამ რომ წარმოვიდგენ: აი, ასე, შემთხვევით, სულ სხვა ქვეყანაში მოხვდა, სულ სხვა 

გარემოში, ცოტათი მშურს და ძალიან მიხარია, რომ თურმე, შემთხვევით, ესეც შეიძლება მოხდეს. 

ადამიანებისთვის თუ არა, ბუზისთვის მაინც.

ხშირად მეფიქრება ნავით მოგზაურ ცოცხალ ქართულ ხეებზე, ზღვაში რომ გაცურეს და ცხოვრება შეიცვალეს. ამ ხეებს ზემოთხსენებული ბუზისგანის განასხვავებთ, რო მაქ შემთხვევითობას ადგილი არ აქვს, ხეები ადამიანის სურვილის გამო  დაცურავენ. 

არადა, ხეები ყველაფერს ხედავენ. ყველაფერს სუნთქავენ, ყველაფერი ახსოვთ. ყველაზე დიდხანს ცოცხლობენ, 

ნუ, თუ ისევ ვინმემ “სილამაზე” არ დაუწუნა და არ ამოძირკვა, არ გადააგდო. 

ეს გამოფენა მოგზაურ და მომაკვდავ ხეებზეა.

I often think about a fly, that once accidentally got on the plane and traveled all the way to another country.

I don't know much about flies having feelings, I don’t know if they can experience cultural/ aesthetic or climate shock, but if I imagine, that one fly, all of the sudden, got into an unknown environment, into the absolutely different country, I feel a bit jealous and a lot excited to know that, apparently, things can happen just like this, by accident.

If not for people, - at least for flies. 

I often think about Georgian sailor trees, taking a boat to travel into the sea and changing their lives. The difference between those trees and the fly, is that there has been no accident. They were swimming in the sea because one particular person wanted them to. 

But trees can see everything. They breath everything and remember everything. They live the longest lives, just until someone decides that they're either “too pretty” (and takes them in his yard), or that they’re not "pretty enough" (and threw them away from a sight). 

This exhibition is about traveling and dying trees.